حال و هوای این روز های پاییز به شدت این آهنگ رو می طلبه و اگه گوشش ندادین باید بگم که بسی اشتباه کردین!
این آهنگ یه احساس عجیبی داره که اصلا نمی شه توصیفش کرد. مسلما جزء خاطره انگیزترین های شادمهر هست و خواهد موند.
آهنگ دومین قطعه از آلبوم دهاتی هست که متاسفانه اصلا اعلام نکردن شاعر این قطعه کیه ولی آهنگ سازی به عهده ی سیاوش قمیشی عزیز بوده و بعضی ها می گن شاعر هم خود آقای قمیشی بوده ولی اطلاعات دقیق در دسترس نیست.
وقتی چشت پاییز میشه
باغ دلت گلریز میشه
تصویر غم میشینه تو
چشم سیاهت
وقتی چشت لبریز میشه
اشکای تو اویز میشه
دونه دونه میچیکه از چشم سیات
نمی دونی دل آدم رو چه میشی
خودت بهتر از هر کی میدونی
که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو
آی نمی دونی دل ادم را چه میشی
خودت بهتر از هر کی میدونی
که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو
میخوای بری حرفی نداری
اشکات دارن جار میکشن
رفتن همیشه پر غمه
انگار دارن داد میکشن
ای نمی دونی دل ادم را چه میشی
خودت بهتر از هر کی میدونی
که بارون پاییز می سوزونه دل ادما رو
ای نمی دونی دل ادم را چه میشی
خودت بهتر از هر کی میدونی
که بارون پاییز می سوزونه دل ادما رو